Menu
Categories
 
TETRAKTYS

Fundación Luis Seoane. A Coruña
Actividade entorno á exposición de Sandra Cinto “Silencio”.

Comisario
David Barro

Co-producción
Matadero de Madrid + Fundación Luis Seoane.



Coordinación
Fermín Blanco
Luís Fernández

Monitores
David Antuña
Patricia Amil

Autores
Martín Barros, Lucas Cabrejo, Noa González, Antón López, Beltrán Louzao, Daniel Mora, Antía Porta, José Valle, Mateo Amarelle, Brais Broullón, Jorge Dafonte, Saúl Faba, Pedro González, Pedro Montecelo, Marta Trabazo, Carla Vázquez y Carmen Vázquez.

Fotografía
Estudio Fermín Blanco
Fundación Luis Seoane



Sandra Cinto en artsy.net [aquí]

[/wpcol_1third]




Memoria & Fotografías
Sandra Cinto. En silencio.
En Silencio é unha instalación site-specific obra da artista brasileira Sandra Cinto na que recrea un gabinete de traballo, un lugar do que o creador está ausente pero no que se evoca a dureza e vacuidade do acto creativo mediante a presenza dunha mesa fronte á que a artista sitúa un violoncelo sobre unha pila de libros, dominados ambos os elementos por unha montaña de papel, restos de partituras inacabadas que nos remiten ao sufrimento do esforzo repetitivo do artista ao que se invoca como unha especie de Sísifo involuntario que non consegue superar o seu sacrificio auto imposto.

Do mesmo xeito que no resto das obras de Cinto, o debuxo actúa como fío condutor da proposta, enlazando as liñas delicadas que percorren a madeira que dá forma ao contrabaixo cos pentagramas debuxados sobre as partituras que se van acumulando sobre o chan da sala, e con outros de enormes proporcións que cobren as paredes. A neutralidade cromática da proposta, así como o carácter estático que impregna a representación da noción de creación, espertan nas espectador sensacións de estrañeza e provocan ao mesmo tempo neste unha perda de referencias espazo-temporais, o que acentúa o carácter onírico e irreal do conxunto.

Tetraktys.
O silencio dos planetas, ese misterio que xa desde a antigüidade clásica ocupou aos pensadores, é a base deste proxecto colaborativo realizado entorno á exposición da artista Sandra Cinto.

O pensador clásico tiña un compromiso coa investigación e a sociedade que envexamos. Nel recaía a tremenda responsabilidade de dar respostas aos grandes enigmas que a comunidade reclama. Serán estas primeiras hipóteses e teorías as que traten de achegarnos a un entendemento global do mundo en todas as súas escalas, desde a estrutura da folla dunha árbore ata a orde cósmica. Neste emocionante momento da historia, a música, a xeometría e consecuentemente a proporción tomaron especial protagonismo. A música dos corpos celestes, a súa relación co monocordio ou a xeometría presidiron os escritos e pensamentos da época.

A coñecida como TETRAKTYS, era unha destas teorías. Atribuída a Pitágoras e os seus seguidores o símbolo triangular de dez elementos é un modelo total que partindo do número como ferramenta e da observación da natureza como metodoloxía pretende explicarnos o mundo que nos rodea. No fondo unha abstracción, unha simplificación que gustariamos considerar vixente na actualidade para dar respostas a tantos interrogantes que aínda hoxe seguen sen esclarecerse.

Desmontando.
Durante o primeiro trimestre do ano dous grupos de nenos de idades comprendidas entre os 6 e os 12 anos, traballaron semanalmente sobre temas relacionados coa proporción e representación gráfica a partir da didáctica de Sistema Lupo. Como fin de festa propuxemos un taller/workshop coas familias para repasar o aprendido e seguir avanzado cara a novos desafíos do próximo curso.

O taller iníciase co desmontaxe da obra para o seu posterior traslado a unha das salas contiguas da Fundacion Luís Seoane. Trátase fundamentalmente de recuperar o material utilizado na obra e alongar a súa vida útil en forma de taller coa inestimable colaboración da propia artista.

A obra esta formada por unha forma base composta por 230 caixas de cartón de 70x45x50 cm. apiladas segundo as indicacións da artista e esta forma cóbrese cunha manta de papel onde se van pegando as bólas de papel engurrado coas partituras e debuxos de Sandra Cinto. Ademais a obra complétase con bólas de papel soltas nas zonas onde non cobren as mantas.

O obxectivo é recuperar todo o material e trasladalo o máis intacto posible aínda que a tentación de escalar a montaña, de rebozarse nas bólas de papel ou dunha pequena guerra é demasiado forte.

Movendo.
O traslado do material realízase mediante unha cadea humana desde unha sala á outra. O material almacénase e clasificase deixando ao carón as caixas cheas de bólas de papel e a outro lado as caixas que serán despregadas, marcadas e cortadas en fases sucesivas para obter os dous tipos de triángulos cos que se van a construír as esferas.

Cortando.
Despois do proceso de despregado da caixa procédese ao marcado con persoais de cartón pluma feitas previamente. Unha vez marcadas con cheiros verde e vermello segundo o tipo de triangulo (A en vermello ou B en verde) procédese ao corte dos mesmos nos que participan pais e nais e mesmo a propia artista.

Descansando.
Co corte dos triángulos finaliza a primeira sesión do taller que se desenvolve ao longo de dous sábados de forma consecutiva. A montaxe final realízase no segundo sábado e para iso os nenos levan unha pequena práctica para facer en casa. Trátase do mapa Dymaxion creado por Buckminster Fuller como globo terráqueo con forma de icosaedro. A vantaxe deste globo radica en que a diferenza dunha esfera perfecta é despregable nunha superficie plana e por tanto facilmente reproducible e fácil de montar. As súas caras son triangulares e manteñen a maior parte da integridade proporcional relativa do mapa do globo.

Sumando e restando.
Exponse a construción de dúas esferas completas e dúas semiesferas. Cada esfera completa esta formada por 20 paneis tipo A e 60 paneis tipo B. As esferas son proporcionais entre si de forma que a esfera 3 ten o triplo de diámetro da 1, a esfera 2 ten o dobre da 1 e a esfera 0 ten a metade da 1. Esta proporción mantense nos paneis que forman as esferas de forma que as caras das respectivas esferas obtéñense por suma dos paneis basee. Desta forma a partir da agregación ou subdivisión dos dous tipos de paneis (A E B) obtéñense novos paneis cos que se poden construír esferas máis grandes ou máis pequenas.

Agregando.
Para a construción das esferas exponse a agregación de paneis tipo B formando conxuntos pentagonales que adquiren forma tridimensional durante o proceso de pegado do conxunto. Estas pirámides de base pentagonal articúlanse mediante os paneis triangulares tipo A xa coñecidos.

Montando.
Para a montaxe da semiesfera de maior diámetro necesitáronse dous equipos traballando e unindo os paneis de forma simultanea polo interior e o exterior da mesma. O equipo do interior tivo que permanecer ás escuras no interior da esfera para asegurar a última célula pentagonal que pecha a semiesfera na parte superior.

Abrindo a porta.
Unha vez asegurada a parte superior procedeuse á apertura da porta pola que puideron saír os integrantes do equipo interior. Despois dun momento de respiro moitos decidiron volver de novo ao interior.

Nevando.
A proximidade do taller ás datas do Nadal lévanos a expor un final en forma de gran nevada. As bólas e mantas gardadas nas caixas se esparcen por toda a sala en forma de gran manto branco interactivo. O erro do artista materializado por Cinto nunha bóla de papel transfórmase en todo un acerto. A dureza e vacuidad do acto creativo evocados pola artista convértense nun final lúdico e festivo.

Tocando.
Por suposto falando da música das esferas non podiamos deixar de construír o noso violoncelo. En relación coa música das esferas e por suposto co monocordio do que deriva, abrázase nun acto de complicidade fraternal co violoncelo exposto na obra orixinal de Sandra Cinto.

Escoitando.
Unha vez finalizado o taller, o proxecto queda exposto na sala da fundación. Facilítase unha folla de sala aos visitantes para mellorar a comprensión do proxecto.
Unha vez finalizado o período de exposición de dúas semanas a sala debe volver ao seu estado orixinal: baleira, en silencio, esperando e escoitando novos sons…




Fotos da exposición




*