1er Premio do VIII concurso bienal arquia/tesis (2010/11)
pendente de publicación

Universidad Politécnica de Madrid
Escuela Técnica Superior de Arquitectura
Departamento de Construcción y Tecnología Arquitectónicas

Madrid 2010

Titores
D. Ricardo Aroca Hernández-Ros
D. Joaquín Fernández Madrid

Tribunal de tesis
Presidente.
Jose Antonio Torroja Cavanillas
Catedrático ETSICCP Madrid
Andrés Albalat Lois
Catedrático ETS Arquitectura UDCoruña
Pepa Cassinello Plaza
Profesora titular. ETSArquitectura UPMadrid
Jose Benito Rodríguez Cheda
Catedrático ETS Arquitectura UDCoruña
Bernardo Perepérez
Catedrático ETS Arquitectura Valencia

Nota
Sobresaliente cum laude

+ exposición sobre la investigación

marcador en Teseo

Abstract

Os denominados ósos de Fisac, pezas ocas de formigón pretensar con formas similares a estruturas óseas, forman parte dunha busca obsesiva por encontrar a peza ideal, aquela que resolva todas as funcións construtivas, estruturais e arquitectónicas nunha solución única. A súa historia abrangue un amplo período temporal e a súa xénese e posteriores conclusións esténdense ao longo da dilatada carreira profesional do arquitecto. Non obstante a produción e investigación sobre estas pezas acóutase temporalmente nunha década, os anos sesenta do século XX, época de pioneiros, de técnicas en desenvolvemento e de impulso económico.

Posteriores investigacións do arquitecto no campo do encofrado, farán madurar e evolucionar estas pezas ata chegar á súa última patente, Arquitectura Vertida,
auténtico refundido de toda a traxectoria profesional de seis décadas de traballo. A Arquitectura Vertida é o “óso do século XXI”.
É unha nova etapa nunha busca interminable, cando as grúas e medios auxiliares evolucionaron, a man de obra profesional escasea e os custos de transporte o fan posible, o óso transfórmase en panel prefabricado e con todos os seus compoñentes incluídos para abaratar a montaxe en obra e gañar calidade final.

Será esta última proposta o camiño cara á peza ideal? O tempo decidirá sobre o maior ou menor percorrido desta última patente. En calquera caso é o refundido e o legado dun mestre que demostrou, a través da súa traxectoria vital, un modo moi persoal e singular de exercer a profesión.

A presente tese afonda de modo crítico nunha das épocas máis singulares na creación do arquitecto Miguel Fisac. Pretende entender a viga-óso a partir da súa condición de peza construtiva para así asimilar toda a filosofía profesional que encerra e o obxectivo universal a que está dirixida.